Guns N' Roses

Οι Guns N' Roses ή GNR  ή Gn'R είναι αμερικανικό  ροκ μουσικό συγκρότημα. Είναι γνωστοί και ως "η πιο επικίνδυνη μπάντα όλων των εποχών",  επειδή στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" του 1988 δύο άτομα έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να πάρουν, όσο το δυνατόν καλύτερες θέσεις, ενώ οι ίδιοι συνέχιζαν να παίζουν.  To "VH1" τούς κατέταξε στην 33η θέση με τους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών,  ενώ το περιοδικό "Rolling Stone" τούς κατέταξε στην 92η θέση της δικής του λίστας  και τα κομμάτια τους Sweet Child O' Mine,  Paradise City και Welcome to the Jungle, στην 198η,  459η και 473η θέση αντίστοιχα, στη λίστα των 500 σημαντικότερων κομματιών όλων των εποχών.  To 2012, τιμήθηκαν με την είσοδό τους στο Rock and Roll Hall of Fame 

Πίνακας περιεχομένων 

Οι Guns N' Roses, στο Download Festival, το 2006 (από αριστερά προς τα δεξιά: Ρίτσαρντ Φόρτους, Ίζυ Στράντλιν, Αξλ Ρόουζ)

Το 1985 στο Λος Άντζελες  έγινε συγχώνευση των συγκροτημάτων "Hollywood Rose" (είχαν αρχηγό τον Αξλ Ρόουζ) και "L.A. Guns (είχαν αρχηγό τον Τρέισι Γκανς, λόγω των προβλημάτων με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, κυρίως των μελών του δεύτερου.  Tα μέλη του συγκροτήματος κατέληξαν σε μια τελική σύνθεση: Αξλ Ρόουζ (φωνητικά), Ίζυ Στράντλιν (κιθάρα)  (οι δυο τους βρίσκονταν στους Hollywood Rose),  Slash (κιθάρα), Νταφ ΜακΚάγκαν (μπάσο) και Στίβεν Άντλερ (ντραμς) (οι τρεις τους ενσωματώθηκαν αργότερα).  Το νέο συγκρότημα έκανε μια μικρή περιοδεία στο Σιάτλ, για να μπορέσει να βρει τη χημεία του.  Μετά την περιοδεία, όλα τα μέλη του συγκροτήματος έμεναν στο ίδιο σπίτι, στο Λος Άντζελες και έπαιζαν σε διάφορα μπαρ, ώστε να καταφέρουν να βρουν τον ήχο που τους ταίριαζε. Μέχρι το 1986 είχαν γράψει 14 κομμάτια,[1] υπογράφοντας, παράλληλα, συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία "Geffren Records".[1] [3] Μέχρι το 1987,[14] υποστήριζαν συναυλίες συγκροτημάτων,  όπως, οι Aerosmith, οι Alice Cooper  και οι Mötley Crüe. 

Appetite for Destruction  

Μετά τη συμφωνία με τη Geffen, ξεκίνησαν να ηχογραφούν το δοκιμαστικό άλμπουμ "Live ?!*@ Like A Suicide".[3] Έτσι, λίγο καιρό μετά, κυκλοφόρησαν το "Appetite for Destruction", το οποίο κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου του 1987.[1] [3] Τα δύο εξώφυλλα του προκάλεσαν αρκετά την κοινή γνώμη: το πρώτο εμφάνιζε τα μέλη του συγκροτήματος ως νεκροκεφαλές, κρεμασμένες από ένα σταυρό και το δεύτερο απεικόνιζε μια γυναίκα, η οποία είχε μόλις βιαστεί από ένα εξωγήινο ον.[3] Το 1988, ανέβηκε πολύ η δημοτικότητά τους, αφού τα βίντεο κλιπ τους προβάλλονταν, συνεχώς, από το MTV και οι ίδιοι εμφανίζονταν ζωντανά, στα βραβεία MTV. To καλοκαίρι του ίδιου έτους, το πρώτο τους άλμπουμ έφθασε στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτ.[1] Ο δίσκος αυτός είναι ένας από τους καλύτερους που ανέδειξε η ροκ μουσική,[1] [3] πουλώντας 28 εκατομμύρια παγκοσμίως.[3]

Κριτική [Επεξεργασία]

Tην άνοιξη του 2012, ο Μπράιαν Φάλλον, τραγουδιστής των Gaslight Anthem, δήλωσε για το "Appetite for Destruction" και τον Αξλ Ρόουζ: "Όταν ήμουν παιδί, ήταν ο Αξλ Ρόουζ... Πάντα ήταν στην οθόνη της τηλεόρασης. Δε με νοιάζει. Αυτός ο τύπος είναι γουρούνι. Ξανακούστε το "Appetite for Destruction" και ελάτε να μου πείτε πόσες γυναίκες προσβάλλει. Ήμουν τόσο τυφλός σχετικά με αυτό όταν ήμουν επτά ετών. Δεν ήξερα για τι πράγμα μιλούσα".[15]

G N' R Lies και απόλυση του Άντλερ [Επεξεργασία]

Το 1988,[3] [16] οι Guns N' Roses κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους,[1] [2] [3] [16] με τίτλο "G N' R Lies",[3] [16] το οποίο πήγε αρκετά καλά σε πωλήσεις,[2] φθάνοντας στην τέταρτη θέση του Billboard Hot 100[16] και τούς έκανε ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Αγγλία.[1] Στις 17 Οκτωβρίου του 1989, άνοιξαν[2] τη συναυλία των Rolling Stones, κατά την οποία ο Ρόουζ είπε ότι, εάν κάποια μέλη του συγκροτήματος δε σταματούσαν τη χρήση ναρκωτικών, τότε εκείνο θα διαλυόταν.[2] [3] Αν και όλοι τους έκαναν μια προσπάθεια, ο Άντλερ δε μπορούσε να μείνει χωρίς αυτά. Έτσι, τα μέλη της μπάντας προσέλαβαν ένα θεραπευτή, ο οποίος είχε βοηθήσει σε παρόμοια προβλήματα τους Mötley Crüe. Η λύση αυτή δεν απέδωσε. Ο Άντλερ, απολύθηκε[1] [2] [3] μετά την τραγική του εμφάνιση, στις 7 Απριλίου του 1990, στο "Farm AID IV". Tην απόφαση αυτή, μετέφερε στον Άντλερ ο -επίσης ναρκομανής τότε- Slash. 

Κριτική [Επεξεργασία]

Το κομμάτι "One in a Million" του δίσκου "G N' R Lies" κατηγορήθηκε για ρατσιστική επίθεση κατά των μαύρων και των ομοφυλοφίλων. Για να αντικρούσει τα επιχειρήματα αυτά, ο Ρόουζ ανέφερε ότι ήταν θαυμαστής ομοφυλοφίλων καλλιτεχνών, όπως ο Φρέντι Μέρκιουρυ και ο Έλτον Τζον, ενώ είχε παίξει με τους Body Count, ένα μέταλ συγκρότημα, το οποίο αποτελείτο μόνον από μαύρους, όπως ο Ice-T.[3]

Use Your Illusion I & II [Επεξεργασία]

Μετά το "G N' R Lies", oι Slash και ΜακΚάγκαν πήγαν στο Σικάγο, ο Ρόουζ παρέμεινε στο ιδιόκτητο στούντιο του, στο Μαλιμπού, ο Στράντλιν απείχε από την όλη διαδικασία,[2] ενώ στη θέση του Άντλερ προσελήφθη ο πρώην ντράμμερ των Cult, Ματ Σόρουμ[2] [3] και ο Ρόουζ έφερε τον Ντίζυ Ριντ, για μια θέση στα πλήκτρα. Όλα αυτά έκαναν τον Slash να πιστέψει ότι το συγκρότημα έχανε σιγά-σιγά τον πανκ προσανατολισμό του. Η αποχή του Στράντλιν ανάγκασε τον Slash να παίξει τη ρυθμική κιθάρα στα περισσότερα από τα 36 κομμάτια του άλμπουμ. Όλα ήταν έτοιμα για την κυκλοφορία των δίσκων και απέμεναν μόνο τα φωνητικά του Ρόουζ. Ωστόσο, ο ίδιος έδειχνε να δίνει πολύ μεγαλύτερη σημασία στα πλήκτρα, παρά στις κιθάρες. Τέλος, άλλη μια διαφωνία που προέκυψε, αφορούσε την κυκλοφορία ολόκληρου ή μέρους του υλικού που είχε ηχογραφηθεί: Ο Slash, βλέποντας πως, η μπάντα δε θα άντεχε στο χρόνο, πρότεινε να κυκλοφορήσουν μόνο τα 12 από τα 36 κομμάτια, κάτι που δε συνέβη, τελικά.[2] Έτσι, στις 17 Σεπτεμβρίου[2] [17] του 1991, η μπάντα κυκλοφόρησε δύο δίσκους με τίτλο: "Use Your Illusion I" και "Use Your Illusion II".[1] [2] [17] Εκείνη την ημέρα, έφθασαν στα δισκοπωλεία 4,2 εκατομμύρια των δίσκων αυτών.[17] Τα άλμπουμ αυτά κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις του Billboard Hot 100, κάτι το οποίο συνέβαινε για πρώτη φορά στην ιστορία της μουσικής.[2] Πολλά κομμάτια του δίσκου αυτού είχαν γραφεί πιο πριν, όπως τα: "Back off Bitch" (γράφηκε πριν από την ίδρυση των Guns N' Roses), "You Could Be Mine" (αποκλείστηκε από το "Appetite for Destruction") και το "November Rain" (το σόλο του γράφηκε από το Ρόουζ και το Slash, το 1986). Eπίσης, αρκετά γνωστό είναι το "Coma", το οποίο γράφηκε από το Slash, ενώ ο ίδιος βρισκόταν υπό την επήρεια ηρωίνης. Για το κομμάτι αυτό, ο ίδιος ο Slash έχει δηλώσει ότι αισθάνεται περήφανος.[17] Ο πρώτος δίσκος συμπεριελάμβανε έναν πιο σκληρό ήχο[2] και -μεταξύ άλλων- μια διασκευή του Live And Let Die του Πολ Μακάρτνεϊ. [2] [3] O δεύτερος δίσκος έδειχνε μια περισσότερο συνειδητοποιημένη μπάντα, με εντονότερα τονισμένη τη συνεισφορά του Ρόουζ, κομμάτια σχετικά με την πολιτική[2] και μια διασκευή του "Knocking on Heaven's Door", του Μπομπ Ντίλαν.[2] [3] Στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν και μουσικοί, όπως ο Άλις Κούπερ και ο Μάικλ Μονρώ. Ωστόσο, πολλά ερωτηματικά δημιούργησαν η χρήση πλήκτρων και οι διάφορες εμφανείς επιρροές από τους Queen και τον Έλτον Τζον.[2] Χρόνια αργότερα, ο Slash δήλωσε στο περιοδικό "Τotal Guitar": "Ειλικρινά, θα προτιμούσα να είχα κάνει ένα δίσκο με δέκα μόνο κομμάτια, με περισσότερη αμεσότητα, ωστόσο αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία για να αρχίσουμε να δουλεύουμε και πάλι σαν συγκρότημα.". Eπίσης, για τις σχέσεις του με τον Ρόουζ απεκάλυψε ότι: "εγώ με τον Αξλ τά πήγαινα καλά. Η μόνη διαφωνία σε σχέση με τα Illusion ήταν όσον αφορά τα συνθεσάιζερ. Διαφωνούσα με τη χρήση τους και τότε και τώρα". Για τις ηχογραφήσεις των δύο δίσκων, ο Slash δήλωσε: "Κάναμε ό,τι κάνουμε συνήθως. Μπαίναμε στο στούντιο όλοι μαζί και παίζαμε τα τραγούδια, ζωντανά, και έτσι, έβγαινε ο δίσκος. Αλλά, επειδή δε μου αρέσει να χρησιμοποιώ ακουστικά, έπαιζα μαζί με τη μπάντα, απλά και μόνο για την ενέργεια του όλου πράγματος. Έπειτα, ξαναπήγαινα μόνος μου στο στούντιο και έγραφα τα δικά μου μέρη". Τέλος, για τη χημεία της μπάντας είπε: "όταν βάζαμε στην άκρη τις χαζομάρες και απλώς παίζαμε, τότε πραγματικά υπήρχε ενότητα στο γκρουπ".[17]

Βίντεο κλιπ  

Στα βίντεο κλιπ των κομματιών "November Rain", "Estranged" και "Don't Cry",[2] [3] τα οποία παίζονταν συχνά στο MTV,[3] αναπαριστώνται πραγματικά βιώματα του Αξλ Ρόουζ, στην πολυτάραχη σχέση που είχε με τη γυναίκα του, ενώ σε αυτό του "You Could Be Mine" συμμετέχει ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.[2]

Περιοδεία  

Η περιοδεία σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία,[1] που ακολούθησε, ήταν αρκετά επιτυχημένη, διαρκώντας 28 μήνες, ωστόσο δεν έλειψαν τα προβλήματα με τα ναρκωτικά.[3] H σημαντικότερη συναυλία που έδωσαν έγινε στο "Madison Square Garden", της Νέας Υόρκης.[17] Στις 6 Ιουνίου του 1992, στη συναυλία που έδωσαν στο Παρίσι, συμμετείχαν οι Στήβεν Τάιλερ και Τζο Πέρι των Aerosmith.[2] Στις 24[5] Μαΐου[3] [5] του 1993, έδωσαν για πρώτη φορά συναυλία[3] [5] [18] στo Ολυμπιακό Στάδιο των Αθηνών,[3] [5] με τη συμμετοχή του πρώην κιθαρίστα τους, Ίζυ Στράντλιν.[18] (η δεύτερη, στις 10 Ιουλίου[5] του 2006[5] [18] και πάλι με τη συμμετοχή του Στράντλιν).[18] Τη συανυλία άνοιξε η μπάντα του Μπράιαν Μέι, η οποία αποτελείτο από τους Κόζι Πάουελ και Νιλ Μάρεϊ.[5] Οι Guns N' Roses καθυστέρησαν, περίπου, δύο ώρες να εμφανισθούν, αναγκάζοντας το κοινό να περιμένει κάτω από μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας. Αργότερα, μαθεύτηκε ότι η μπάντα δεν έφθασε στην ώρα της στο χώρο της συναυλίας, επειδή τα μέλη της ήθελαν να ολοκληρώσουν μια παρτίδα μίνι γκολφ, που είχαν αρχίσει στο ξενοδοχείο. Σε μια συναυλία, στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι, ο Ρόουζ όρμηξε σε έναν οπαδό του συγκροτήματος, επειδή βιντεοσκοπούσε τη συναυλία. Έπειτα από αυτό το επεισόδιο, ο Ρόουζ αρνήθηκε να συνεχίσει τη συναυλία, εξαγριώνοντας όσους παρευρέθηκαν εκεί, με αποτέλεσμα των τραυματισμό δεκάδων οπαδών του συγκροτήματος. Πριν ακόμα τη λήξη της περιοδείας[3] ο Ίζυ Στράντλιν απεφάσισε να αποχωρήσει από τη μπάντα, καθώς δεν άντεχε στην πίεση, έχοντας παράλληλα προβλήματα με τα ναρκωτικά.[3] [5] Οι συναυλίες που δόθηκαν έφθασαν τις 192, συνολικά. Αμέσως μετά τη λήξη της περιοδείας, με προσωπική εισήγηση του Slash, προσελήφθη ο κιθαρίστας Γκίλμπυ Κλαρκ στη θέση του Στράντλιν. 

The Spaghetti Incident?, παρακμή και διάλυση [Επεξεργασία]

Το Νοέμβριο[3] του 1993, οι Guns N' Roses κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους, με τίτλο "The Spaghetti Incident?", το οποίο είναι, κατά πολλούς, το χειρότερο του συγκροτήματος.[1] [3] Μόλις έγινε αντιληπτό ότι επρόκειτο για μια τεράστια αποτυχία, ξέσπασε μεγάλη διαμάχη μεταξύ του Ρόουζ και του Slash, η οποία διήρκεσε[3] έως τον Οκτώβριο[1] του 1996, οπότε και ο κιθαρίστας αποχώρησε για να κάνει σόλο καριέρα,[1] [3] με τους Slash's Snakepit. Νωρίτερα, τo 1994, o κιθαρίστας Γκίλμπυ Κλαρκ απολύθηκε, καθώς ο Ρόουζ πίστευε πως, οι συνθετικές του ικανότητες δεν ανταποκρίνονταν σε αυτές της μπάντας.[1] Τον Απρίλιο του 1997, έφυγαν και οι ΜακΚάγκαν και Σόρουμ. Ο Ρόουζ, βλέποντας το συγκρότημά του να διαλύεται, έκανε κάποιες απέλπιδες προσπάθειες, για να στρέψει και πάλι πάνω του, τα φώτα της δημοσιότητας, οι οποίες απέτυχαν, λόγω της αδιαφορίας των θαυμαστών και των αποτυχημένων ακροάσεων νέων μουσικών.[3] Για το λόγο αυτό, ο τραγουδιστής απέκτησε τα δικαιώματα του ονόματος του συγκροτήματος,[1] [2] ενώ οι Slash, ΜακΚάγκαν και Σόρουμ ίδρυσαν τους Velvet Revolver.[1]

Chinese Democracy [Επεξεργασία]

O έκτος δίσκος των Guns N' Roses είχε τίτλο "Chinese Democracy"[3] [19] [20] και κυκλοφόρησε το 2008.[3] [20] Τα σπουδαιότερα κομμάτια του είναι τα "Better", "Sorry", "Chinese Democracy" και "Madagascar". Στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε στις 24 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.[20] Γενικά, δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία. 

Μετά την κυκλοφορία του "Chinese Democracy" ακολούθησε περιοδεία σε Ασία, Βόρεια και Νότια Αμερική, στην οποία οι Guns N' Roses συμφώνησαν με την εταιρεία "Front Line Management", για παροχή διαφόρων υπηρεσιών, με αντάλλαγμα το 15% των εισόδων των συναυλιών. Ωστόσο, ο Ρόουζ αρνήθηκε, τελικά, να δώσει ποσοστό στην εταιρεία, με αποτέλεσμα τα στελέχη της να κάνουν αγωγή σε δικαστήριο του Λος Άντζελες, διεκδικώντας, περίπου, 1,8 από τα 12,5 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία ήταν και τα κέρδη της περιοδείας.[21]

Reading & Leeds Festival [Επεξεργασία]

Η μπάντα πρωταγωνίστησε στο "Reading & Leeds Festival", του 2010, μαζί με τους Arcade Fire και τους Blink-182. 

Rock and Roll Hall of Fame  

To Δεκέμβριο του 2011, ανακοινώθηκε ότι,[10] οι Guns N' Roses, μαζί με τους: Red Hot Chili Peppers, Beastie Boys,[4] [10] Φρέντι Κινγκ και Small Faces/Faces [4] θα εντάσσονταν στο Rock and Roll Hall of Fame, του 2012,[4] [10] ενώ ο πρόεδρος αυτού ξεκαθάρισε ότι, προσκεκλημένοι θα ήταν τα μέλη του συγκροτήματος, κατά την ηχογράφηση του "Appetite for Destruction", δηλαδή, οι Ρόουζ, Slash, Στράντλιν, ΜακΚάγκαν και Άντλερ, κάτι που ο Slash διέψευσε, αρχικά.[11] O Aξλ Ρόουζ δήλωσε ότι, υπήρχαν πιθανότητες, για την επανένωση της αρχικής σύνθεσης των Guns N' Roses, λόγω της περιστάσεως,[10] όπως και ο Ντίζυ Ριντ, ο οποίος επιβεβαίωνε τον Ρόουζ,[12] με τον DJ Ashba, ενεργό μέλος του συγκροτήματος, να συμφωνεί μαζί του.[23] Παρ'όλα αυτά, στις αρχές [[Α]ρίλιος|Απριλίου]], ο ίδιος ο Ρόουζ με επιστολή του, γνωτοποίησε ότι, θα απείχε από την τελετή.[4] Η ένταξη της μπάντας έγινε, στις 14[10] [11] [13] Απριλίου του 2012, στο Κλίβλαντ,[10] [11] [12] [13] με τους Green Day να τούς εισαγάγουν.[13] Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ρόουζ και Στράντλιν δεν παρευρέθηκαν.[4] Για το λόγο αυτό, ο Slash δήλωσε στο περιοδικό "Rolling Stone": "Ήθελα με όλη μου την καρδιά να μαζευτεί ολόκληρη η αρχική σύνθεση και να παίξει ζωντανά. Και πίστευα, μέχρι το τελευταίο λεπτό ότι, ο Aξλ θα συμφωνούσε, τελικά, όταν και έμαθα ότι, αποκλείεται να ανέβει στη σκηνή. Τότε ήταν που όλοι μας αποφασίσαμε ότι θα παίζαμε τα τραγούδια μας ούτως ή άλλως. Δεν είχα ποτέ αυταπάτες ότι οι Guns N' Roses θα ήταν ξανά μαζί για οτιδήποτε. Ίσως προσπάθησα να τό δω να συμβαίνει μόνο για αυτήν τη μία φορά, αλλά παίζοντας στη συγκεκριμένη συναυλία, ένιωσα πραγματικά σαν να κλείνω το βιβλίο".[24] Τη μπάντα συνέθεσαν τα πρώην μέλη της: Slash, Νταφ ΜακΚάγκαν, Ματ Σόρουμ, Γκιμπλ Κλαρκ, ενώ τη θέση του Αξλ Ρόουζ στα φωνητικά πήρε ο Μάυλς Κέννεντυ των Alter Bridge. Λίγες μέρες μετά, ο Ρόουζ έστειλε μια νέα επιστολή στα ΜΜΕ, ασκώντας κριτική στο Rock and Roll Hall of Fame και την όλη διαδικασία ένταξης ενός συγκροτήματος ή μουσικού σε αυτό. 

Έβδομο άλμπουμ  

Σύμφωνα με δηλώσεις του DJ Ashba, τον Ιανουάριο του 2012, οι Guns N' Roses ετοιμάζουν ένα νέο δίσκο, ο οποίος θα αποτελείται -μάλλον- από δώδεκα κομμάτια. 

Περιοδεία 2012 

Οι Guns N' Roses ξεκίνησαν μια νέα περιοδεία, στις 2 Οκτωβρίου του 2011, στο Ρίο ντε Τζανέιρο,  στο φεστιβάλ Rock in Rio. Μέχρι στιγμής έχουν περάσει από: Χιλή, Αργεντινή, Ηνωμένο Βασίλειο, Παραγουάη, Μεξικό, Ηνωμένες Πολιτείες,  Καναδά,  Ρωσία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία,[30] Ιταλία, Βέλγιο, Ελβετία, Αυστρία, Ισραήλ, Τουρκία, Βουλγαρία, Πολωνία, Σερβία, Σλοβακία, Κροατία και Ισπανία.   Στη συναυλία που έδωσαν στο Βανκούβερ, στις 17 Δεκεμβρίου, εμφανίστηκε μαζί τους ο πάλαι ποτέ μπασίστας τους, Νταφ ΜακΚάγκαν, με τη μπάντα του, Duff McKagan's Loaded και έπαιξε δύο κομμάτια . Για τη συναυλία που έδωσαν στις 25 Μαΐου του 2012, στη Γλασκώβη, απαίτησαν η μπροστινή σειρά να αποτελείται μόνο από μοντέλα.  Στις 29  Μαΐου του 2012, στη συναυλία τους στο Μάντσεστερ,  άργησαν, περίπου, μία ώρα να εμφανισθούν, με αποτέλεσμα το 40% του κοινού να αποχωρήσει (4,000 από τους 10,000 συνολικά). Η συναυλία διήρκεσε τρεις ώρες.  Στις 31 Μαΐου του 2012, οι Guns N' Roses έδωσαν συναυλία στην O2 Arena του Λονδίνου, με τη συμμετοχή του Ίζυ Στράντλιν. Στις 22 Ιουνίου του 2012  επανεμφανίσθηκαν  στο φεστιβάλ "Gods of Metal", στο Μιλάνο,  έπειτα από έξι χρόνια απουσίας.