Queen
Ο Μπράιαν Μέι και ο Ρότσερ Τέιλορ έπαιζαν μαζί σε ένα συγκρότημα με το όνομα Smile. Ο Φρέντι Μέρκιουρι ήταν οπαδός των Smile, και τους παροτρύνε να πειραματιστούν με πιο περίτεχνες τεχνικές μουσικής ηχογράφησης. Σύντομα ο Μέρκιουρι (που τότε ήταν γνωστός με το όνομα Φάρροκ Μπαλσάρα) θα προστεθεί στο συγκρότημα, αλλάζοντας το όνομα του συγκροτήματος σε «Queen», και παίρνοντας το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός. O Ντίκον εντάχθει στο συγκρότημα πριν την ηχογράφηση του πρώτου τους album. Οι Queen είχαν κάποια επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές του 1970, αλλά ήταν με την κυκλοφορία του Sheer Heart Attack (1974) και του A Night at the Opera (1975) που τους έκαναν γνωστούς σε παγκόσμιο επίπεδο.Το δεύτερο (A Night at the Opera) εμπεριείχε και το «Bohemian Phapsody», το οποίο παρέμεινε στο νούμερο ένα των Βρετανικών chart για εννέα εβδομάδες.Το 1991 ο Μέρκιουρι πέθανε από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS από το οποίο έπασχε, ενώ ο Ντίκον θα αποσυρθεί από τον χώρο της μουσικής το 1997. Από τότε, ο Μέι και ο Τέιλορ έχουν κατά καιρό συνεργαστεί με άλλους μουσικούς, όπως με τον Πολ Ροτζερς (Paul Rodgers), παίρνοντας το όνομα Queen + Paul Rodgers.
Το συγκρότημα κυκλοφόρησε συνολικά 18 album, 18 single και 10 DVD που έγιναν νούμερο ένα, και έχουν πουλήσει πάνω από 300 εκατομμύρια δίσκους, κάνοντάς τους ένα από τα συγκροτήματα με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο. Έχουν λάβει επτά βραβεία Ivor Novello, και συμπεριελήφθησαν στο «Rock and Roll Hall of Fame» το 2001.
Τα πρώτα χρόνια: 1968 – 1974
Το 1968, ο κιθαρίστας Μράιαν Μέι, φοιτητής στο Imperial College του Λονδίνου, και ο μπασίστας Τιμ Στάφελ (Tim Staffell) αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα. Ο Μέι είχε αναρτήσει μια διαφήμιση στο πανεπιστήμιο προς αναζήτηση ενός ντράμερ «τύπου Mitch Mitchell/Ginger Baker», και σύντομα θα προστεθεί σε αυτούς ο Ρότζερ Τέιλορ, ένας νεαρός φοιτητής της οδοντιατρικής. Το συγκρότημα πήρε το όνομα Smile.
Ενώ φοιτούσε στο Earling Art College ο Τιμ Στάφελ έγινε φίλος με τον Φάροκ Μπαλσάρα (Farrokh Bulsara), έναν άλλο φοιτητή που συστηνόταν με το Αγγλικό όνομα Φρέντι. Ο Μπαλσάρα πίστευε ότι είχε τα ίδια γούστα με το συγκρότημα, και έγινε οπαδός των Smile. Στα τέλει του 1960, αφότου ο Στάφελ αποχώρησε από το συγκρότημα και εντάχθηκε στους Humpy Bong, οι Smile με πρωτοβουλία του Μπαλσάρα άλλαξαν το όνομά τους σε Queen και συνέχισαν να συνεργάζονται. Όταν διερωτηθεί, ο Μπαλσάρα θα πει ότι, «Εγώ σκέφτηκα το όνομα. Είναι απλώς ένα όνομα, αλλά είναι προφανώς βασιλοπρεπής, και ακούγεται θαυμάσια. Είναι ένα δυνατό όνομα, καθολικό και ευθύ. Βέβαια και γνώριζα τον συνδυασμό του με την ομοφυλοφιλία, όμως αυτή είναι μόνο μία από τις διαστάσεις του,»
Πολλοί μπασίστες πέρασαν από το συγκρότημα αυτήν την περίοδο, κανείς όμως που να έχει την κατάλληλη χημεία με τα υπόλοιπα μέλη. Εν τέλει το συγκρότημα κατέληξε, τον Φεβρουάριο του 1971, στον Τζον Ντίκον, και παράλληλα ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για το πρώτο τους album. Ηχογράφησαν τέσσερα δικά τους τραγούδια: το «Liar», το «Keep Yourself Alive», το «The Night Comes Down» και το «Jesus», για μια demo κασέτα, όμως καμία δισκογραφική εταιρία δεν έδειξε ενδιαφέρον. Ήταν σε αυτήν την χρονική περίοδο και που ο Φρέντι άλλαξε το επώνυμό του σε Μέρκιουρι, κάτι που εμπνεύστηκε από τους στίχους του τραγουδιού «My Fairy King», «Mother Mercury, look what they've done to me,»
Έχοντας σπουδάσει σε πανεπιστήμιο καλών τεχνών, ο Μέρκιουρι ήταν εκείνος που σχεδίασε το λογότυπο των Queen, λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου album του συγκροτήματος. Το λογότυπο συνδυάζει τα ζώδια και των τεσσάρων μελών του συγκροτήματος, με δύο λιοντάρια για τον Λέων (Ντίκον και Τέιλορ), ένα καβούρι για τον Καρκίνο (Μέι) και δύο νεράιδες για τον Παρθένο (Μέρκιουρι). Τα δύο λιοντάρια είναι ανασηκωμένα, ακουμπώντας τα μπροστινά πόδια στο περίτεχνο «Q», το καβούρι κάθετε πάνω στο γράμμα με φωτιές να υψώνονται ακριβώς από πάνω του, και οι δύο νεράιδες κάθονται προστατευμένες κάτω από τα δύο λιοντάρια. Μέσα στο «Q» υπάρχει ένα στέμμα, ενώ ολόκληρο το λογότυπο υποσκιάζεται από έναν τεράστιο φοίνικα. Το όλο σύμβολο έχει ομοιότητες με αυτό της Βασιλείας του Ηνωμένου Βασιλείου, ιδιαίτερα στα λιοντάρια. Το πρωταρχικό λογότυπο, το οποίο βρίσκεται στο εξώφυλλο του πρώτου album, είναι ένα απλό γραμμικό σχέδιο του ονόματος, αν και μπορεί να βρεθεί αλλού με πιο εκκεντρικούς χρωματισμούς.
Το 1973, μετά από μια σειρά καθυστερήσεων, οι Queen κυκλοφόρησαν το επώνυμο πρώτο τους album, μια δισκογραφική δουλειά επηρεασμένη από την heavy metal και την progressive μουσική της εποχής. Το album πήρε καλές κριτικές, με το περιοδικό Rolling Stone να γράφει ότι «το πρώτο τους album είναι εκπληκτικό».Παρόλα αυτά, δεν είχε μεγάλη απήχηση από το κοινό, και το κύριο single «Keep Yourself Alive», μια σύνθεση του Μπράιαν Μέι, είχε κακές πωλήσεις.
Το δεύτερο LP του συγκροτήματος, το Queen II, κυκλοφόρησε το 1974. Το album έφτασε το νούμερο πέντε των Βρετανικών chart και ήταν το πρώτο των Queen που κατάφερε να μπει στα chart.Το single «Seven Seas of Rhye», γραμμένο από τον Φρέντι Μέρκιουρι, έφτασε το νούμερο 10 στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έγινε η πρώτη επιτυχία για το συγκρότημα. Ως η πιο βαριά και σκοτεινή τους κυκλοφορία, το album περιέχει μεγάλα και πολύπλοκα μουσικά κομμάτια, με ευφάνταστους στίχους και μουσική δεξιοτεχνία. Πέραν του μόνου single, το album επίσης περιείχε και το τραγούδι «The March of the Black Queen», ένα επικό κομμάτι διάρκειας έξι λεπτών το οποίο δεν έχει ρεφρέν ή συγκεκριμένη μουσική δομή, με πολλές ομοιότητες από την μεταγενέστερη δουλειά των Queen, το «Bohemian Rhapsody». Η Daily Vault θα περιγράψει το κομμάτι ως «μανιώδες». Η αντίδραση των κριτικών ήταν γενικά αρνητική. Το Allmusic περιέγραψε το album ως ένα «τερατούργημα». Το Allmusic έχει περιγράψει το album ως το αγαπημένο των σκληροπυρηνικών οπαδών του συγκροτήματος, και ήταν το πρώτο εκ τριών album που συμπεριλήφθησαν στο βιβλίο «1001 Albums You Must Hear Before You Die» («1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε»). Παρόλα αυτά, όπως και το προηγούμενο, οι πωλήσεις του Queen II στις ΗΠΑ παρέμειναν χαμηλές.
Άνοδος στο Προσκήνιο: 1974 – 1976
Ο Μπράιαν Μέι ήταν απών (λόγο ηπατίτιδας) όταν το συγκρότημα άρχισε να εργάζεται πάνω στο τρίτο album, το Sheer Heart Attack, που κυκλοφόρησε το 1974. Το album θα φτάσει το νούμερο δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχε καλές πωλήσεις στην Ευρώπη, και έγινε χρυσό στις ΗΠΑ, δίνοντας στο συγκρότημα την πρώτη γεύση επιτυχίας. Στο album έγιναν πειραματισμοί με αρκετά μουσικά είδη, όπως την θεατρική μουσική της Βρετανίας, την heavy metal, τις μπαλάντες, την ragtime και την μουσική της Καραϊβικής. Σε αυτό το στάδιο οι Queen άρχισαν να παραμερίζουν τα στοιχεία της progressive μουσικής που είχαν στα προηγούμενα album τους, και δημιούργησαν μουσική που ήταν πιο εύκολο να παιχτεί στο ραδιόφωνο. Το Sheer Heart Attack περιείχε καινούριους ήχους και μελωδίες, οι οποίες θα διαμορφώνονταν και θα καταστάλαζαν στο επόμενο album τους, A Night at the Opera.
Το single «Killer Queen» έφτασε το νούμερο δύο στα Βρετανικά chart, και έγινε η πρώτη τους επιτυχία στις ΗΠΑ, φτάνοντας το νούμερο 12 στο Billboard Hot 100. Το δεύτερο single του album, «Now I’m Here», ένα πιο παραδοσιακό hard rock κομμάτι, έφτασε το νούμερο 11 στην Βρετανία. Στα πρόσφατα χρόνια, στο album έχουν αποδοθεί εύσημα από μουσικούς εκδοτικούς οίκους: Το 2006, το Classic Rock του έδωσε την 28η θέση στο «The 100 Greatest British Rock Albums Ever» («Τα 100 Καλύτερα Βρετανικά album Όλων των Εποχών»), και το 2007 και το Mojo την 88η στη λίστα «The 100 Records That Changed the World» («100 Δίσκοι που Άλλαξαν τον Κόσμο»). Είναι επίσης το δεύτερο από τρία album που συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο «1001 Albums You Must Hear Before You Die» («1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε»).
Το 1975, το συγκρότημα άρχισε μια παγκόσμια περιοδεία φορώντας δημιουργίες της Ζάντρα Ρόουντς (Zandra Rhodes), κάνοντας συναυλίες με πολλά εφέ. Στις συναυλίες τους στις ΗΠΑ ήταν το πρώτο όνομα, ενώ έπαιξαν και στον Καναδά για πρώτη φορά. Ενώ το συγκρότημα ήταν στην Ιαπωνία τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, ο μάνατζερ του συγκροτήματος, Τζιμ Μπιτς (Jim Beach) έφτασε σε συμφωνία για συμβόλαιο με την Trident. Μια από τις προσφορές που το συγκρότημα εξέτασε ήταν και αυτή του Πήτερ Γκραντ (Peter Grand), μάνατζερ των Led Zeppelin. Ο Γκραντ ήθελε οι Queen να υπογράψουν με την δισκογραφική εταιρία των ίδιων των Led Zeppelin, την Swan Song Records, με την οποία όμως το συγκρότημα δεν ήρθε σε συμφωνία.
Στα τέλη του 1975 οι Queen ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το A Night at the Opera, με το όνομα να προέρχεται από την ομώνυμη ταινία των αδερφών Μαρξ (Marx Brothers). Ήταν, εκείνη την εποχή, το πιο ακριβό σε παραγωγή album όλων των εποχών. Όπως και το προηγούμενο, το album έχει διάφορα μουσικά στυλ, και πειραματισμούς. Στο τραγούδι «The Prophet’s Song», διάρκειας οκτώ λεπτών, το μεσαίο κομμάτι είναι ένας κανόνας, με απλές φράσεις συντεταγμένες έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα πλήρως χορωδιακό ήχο. Το album ήταν πολύ επιτυχημένο στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έγινε τρεις φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ. Το 2004, θα ψηφιστεί ως το 13ο καλύτερο album όλων των εποχών σε σχετικό δημοψήφισμα στο Channel 4 του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει επίσης φράσει ψηλά σε παγκόσμια δημοψηφίσματα: το Βιβλίο Γκίνες το κατέταξε στην 19η θέση με τα καλύτερα album όλων των εποχών, ενώ στο ΑBC το Αυστραλιανό κοινό το κατέταξε στην 28η θέση.[34] Το A Night at the Opera έχει συχνά εμφανιστεί σε λίστες με τα «καλύτερα album» που αντανακλούν τις πεποιθήσεις κριτικών. Στη λίστα «The 50 Best British Albums Ever» (Τα 50 Καλύτερα Βρετανικά Album ‘Όλων των Εποχών) του Q Magazine πήρε την 16η θέση το 2004, και το νούμερο 11 στο «The 100 Greatest Albums of All Time» (Τα 100 Καλύτερα Album Όλων των Εποχών) του Μεξικάνικου Rolling Stone την ίδια χρονιά. Συμπεριλήφθηκε ακόμα, το 2003, στο «500 greatest albums of all time» (Τα 500 Καλύτερα Album Όλων των Εποχών) του Rolling Stone. Το A Night at the Opera είναι και το τελευταίο album των Queen που συμπεριλήφθη στο βιβλίο βιβλίο «1001 Albums You Must Hear Before You Die» («1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε»).
Το album περιείχε και την επιτυχία «Bohemian Rhapsody», ένα single που παρέμεινε στο νούμερο ένα του Η.Β. για εννέα εβδομάδες,και είναι το τρίτο Βρετανικό single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, μετά το «Do They Know it's Christmas?» των Band Aid και το «Candle in the Wind 1997» του Elton John – κάνοντάς το το εμπορικό single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Μεγάλη Βρετανία. Έφτασε το νούμερο εννέα στις ΗΠΑ (μια επανακυκλοφορία του το 1992 θα φτάσει το νούμερο δύο). Είναι το μόνο single στα χρονικά που έχει πουλήσει ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε δύο διαφορετικές στιγμές, και έγινε το Χριστουγενιάτικο νούμερο ένα στο Η.Β. δύο φορές, το μόνο που το έχει καταφέρει.Το συγκρότημα αποφάσησε να τραβήξει το βίντεο κλιπ του τραγουδιού: το αποτέλεσμα είναι κάτι που γενικότερα έχει αναγνωριστεί ως το πρώτο «πραγματικό» βίντεο κλιπ που γυρίστηκε (αν και άλλα συγκροτήματα, όπως οι «The Beatles», είχαν προηγουμένως γυρίσει μικρά βίντεο για την προώθηση των τραγουδιών τους, εν τούτοις δεν είχαν γυριστεί καθαρά για την προβολή τους στην τηλεόραση). Το «Bohemian Rhapsody» ήταν το πρώτο τραγούδι διαθέσιμο προς αναπαραγωγή από κάθε τηλεοπτικό σταθμό που ήθελε να το χρησιμοποιήσει. Το δεύτερο single του album, «You’re My Best Friend», το δεύτερο τραγούδι που γράφτηκε από τον Ντίκον, και το πρώτο του single, έφτασε το νούμερο δεκαέξι στις ΗΠΑ, και έγινε επιτυχία στον υπόλοιπο κόσμο.
Συνεχιζόμενη επιτυχία: 1976 – 1979
Το 1976, οι Queen ηχογραφούσαν το A Day at the Races, το οποίο μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν παράλληλο με το A Night at the Opera. Και αυτό πήρε το όνομά του από ταινία των αδερφών Μαρξ, και το εξώφυλλό του ήταν παρόμοιο με εκείνο του A Night at the Opera, μια παραλλαγή του λογοτύπου των Queen. Μουσικά, ήταν και για κριτικούς και για οπαδούς μια πολύ καλή δουλειά, φτάνοντας το νούμερο ένα στα Βρετανικά chart. Η μεγάλη επιτυχία του album ήταν το «Somebody to Love», ένα τραγούδι εμπνευσμένο από την γκόσπελ (gospel), και στο οποίο ο Μέρκιουρι, ο Μέι και ο Τέιλορ ηχογράφησαν τις φωνές τους πολλαπλές φορές ώστε να δημιουργήσουν τον ήχο μιας εκατοντα-μελούς χορωδίας γκόσπελ. Το τραγούδι έγινε νούμερο δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο, και δεκατρία στις ΗΠΑ. Το album περιείχε ακόμα ένα από τα πιο βαριά τραγούδια του συγκροτήματος, το «Tie Your Mother Down», το οποίο και έγινε βάση για τις ζωντανές εμφανίσεις των Queen.
Μέσα σε αυτή την περίοδο οι Queen έπαιξαν και μία από τις γνωστότερες συναυλίες τους, στο «Hyde Park» του Λονδίνου, την οποία παρακολούθησαν 150.000 άτομα.
Το News of the World κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο. Περιείχε πολλά κομμάτια φτιαγμένα ειδικά για ζωντανές εμφανίσεις, όπως το «We Will Rock You» και την ροκ μπαλάντα «We Are the Champions», και τα δύο εκ των οποίων έφτασαν το νούμερο τέσσερα στις ΗΠΑ και παρέμειναν επί χρόνια ύμνοι αθλημάτων.
Το 1978 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το Jazz, το οποίο περιείχε τα τραγούδια «Fay Bottomed Girls» και «Bicycle Race». Το album ήταν «ο στόχος μιας παράξενης διαφημιστικής καμπάνιας, στην οποία εξήντα πέντε γυμνές γυναίκες πάνω σε ποδήλατα νοικιασμένα από το Halford's Cycles που έκαναν κύκλους γύρω από το Wimbledon Stadium.» Η λέξη «jazz» (τζαζ) δεν χρησιμοποιήθηκε με την στενή της έννοια, και οι κριτικοί σημείωσαν ότι από τα διαφορετικά στυλ μουσικής που συνέθεσαν το album, η τζαζ δεν είναι μια από αυτά.Άλλα αξιοσημείωτα κομμάτια από το album είναι το «Dead on Time», το «Don’t Stop Me Now», το «Let Me Entertain You» και το «Mustapha», στο οποίο Αραβική μουσική συνδέεται με βαριά ροκ μουσική.
Το πρώτο album με ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, το Live Killers, κυκλοφόρησε το 1979, και έγινε διπλά πλατινένιο στις ΗΠΑ.Επίσης κυκλοφόρησε η επιτυχία «Crazy Little Thing Called Love», με μουσικό πρότυπο τον Έλβις Πρίσλεϊ (Elvis Presley). Το τραγούδι έφτασε στα κορυφαία 10 τραγούδια και έγινε το δεύτερο single του συγκροτήματος στις ΗΠΑ (το πρώτο ήταν «Another One Bites the Dust»).
Καινούργιοι ήχοι και συνθεσάιζερ: 1980 – 1984 [Επεξεργασία]
Οι Queen ξεκίνησαν την δεκαετία του 1980 με την κυκλοφορία του The Game. Περιέχει τα single «Crazy Little Thing Called Love», «Another One Bites the Dust», τα οποία θα φτάσουν το νούμερο 2 στα Αμερικάνικα chart.Το album παρέμεινε στο ένα της Αμερικής για τέσσερις βδομάδες, και πούλησε πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα. Ήταν επίσης, και το μόνο album που έφτασε συγχρόνως στην κορυφή στα ροκ, dance και R&B Billboard chart ταυτοχρόνως, και το πρώτο album των Queen στο οποίο χρησιμοποιήθηκε συνθεσάιζερ. Εκ τούτου οι στα album των Queen υπάρχει ένα χαρακτηριστικό αυτοκόλλητο που γράφει «Χωρίς σύνθεσάιζερ!»(«No Synthesisers!»). Το σημείωμα έχει από πολλούς μεταφραστεί ως μια έκφραση της συμπάθειας του συγκροτήματος για την ροκ, και την αντιπάθεια για την synth μουσική,όμως ο Ρόι Τομας Μπέικερ (Roy Thomas Baker) αργότερα θα αποκαλύψει ότι είναι μια ένδειξη ότι τα solo έγιναν με κιθάρες και όχι με συνθεσάιζερ, όπως πίστευαν όλοι εκείνη την περίοδο.Το 1980 έγινε ακόμα η κυκλοφορία της μουσικής για την ταινιά Flash Gordon, που οι Queen είχαν γράψει.
Το 1981, οι Queen έγιναν το πρώτο μεγάλο ροκ συγκρότημα που έπαιξε στα στάδια της Λατινικής Αμερικής. Οι Queen έπαιξαν για συνολικά 479.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων πέντε συναυλιών στην Αργεντινή και τριών στην Βραζιλία, όπου τους παρακολούθησαν 130.000 και 120.000 άτομα την πρώτη και δεύτερη νύχτα αντίστοιχα στο Morumbi Stadium του Σάο Πάολο. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, έπαιξαν για περισσότερους από 150.000 θαυμαστές, στις 9 στο Μοντερρέι (Estadio Universitario) και στις 17 και 18 στη Πουέμπλα (Estadio Zaragoza), του Μεξικού.
Οι Queen συνεργάστηκαν με τον Ντέιβιντ Μπάουι (David Bowie) για το single «Under Pressure». Η πρώτη τους συνεργασία με άλλο καλλιτέχνη ήταν ξαφνική, μια και ο Μπάουι έτυχε να περνά από το στούντιο που ηχογραφούσαν οι Queen. Όταν κυκλοφόρησε το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας το νούμερο ένα στη Βρετανία.
Αργότερα τον ίδιο χρόνο, οι Queen κυκλοφόρησαν την πρώτη συλλογή τραγουδιών τους, την Greatest Hits, το οποίο περιείχε τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος από το 1974 μέχρι το 1981. Έγινε επιτυχία, και μέχρι το 2007, είναι το album στην Μεγάλη Βρετανία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.Ο Τέιλορ έγινε το πρώτο μέλος του συγκροτήματος που θα κυκλοφορήσει προσωπικό του album, το 1981, με τίτλο Fun in Space.
Το 1982 το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το album Hot Space, αποχωρώντας από τον γνώριμο ήχο που είχαν κατά την δεκαετία του 1970, αυτή την φορά συνδυάζοντας την ροκ, την ποπ ροκ, την φανκ και την R&B. Με το πέρας της Hot Space Tour (περιοδεία) το συγκρότημα σταμάτησε τις περιοδείες στη Βόρεια Αμερική αφού η απήχησή τους εκεί είχε μειωθεί, αν και παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση μια και μοναδική φορά στην πρεμιέρα του όγδοου κύκλου του Saturday Night Live. Οι Queen θα φύγουν από την Elektra Records, την δισκογραφική εταιρία με την οποία είχαν συμβόλαιο για τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία και υπέγραψαν με την EMI/Capitol Records.
Μετά από πάνω δέκα χρόνια σταθερής πορείας, οι Queen αποφάσισαν να μην κάνουν συναυλίες το 1983. Μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο, παρόλα αυτά, θα ηχογραφήσουν το καινούριο τους album, και τα μέλη του συγκροτήματος πειραματίστηκαν σε προσωπικές τους δουλειές. Ο Μέι θα κυκλοφορήσει ένα μικρό album, το Star Fleet Project, στο οποίο συνεργάστηκε με τον Έντι Βαν Χάλεν (Eddie Van Halen).
To 1984, οι Queen κυκλοφόρησαν το album The Works, το οποίο περιέχει τα επιτυχημένα single «Radio Ga Ga», και «I Want to Break Free». Παρά αυτές τις επιτυχίες, ο album δεν πήγε καλά στις ΗΠΑ. Το «Radio Ga Ga» ήταν και το τελευταίο τραγούδι των Queen που θα μπει στα κορυφαία 50 τραγούδια μέχρι το 1989 και το «I Want It All».
Οι Queen θα φύγουν τον ίδιο χρόνο για την περιοδεία The Works Tour, η πρώτη που είχε τον πιανίστα Σπάικ Έντνεϊ (Spike Edney) ως επιπλέον μουσικό για τις ζωντανές εμφανίσεις. Η περιοδεία περιείχε πολλές εμφανίσεις στην Μποφουδατσγούνα (Bophuthatswana), στην Νότιο Αφρική, σε αρένα του Sun City. Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία, κατακρίθηκαν που έπαιξαν εκεί ενώ αποκορυφονώταν το Απαρτχάιντ, και σε παραβίαση της παγκόσμιας προσπάθειας κατά αυτού. Το συγκρότημα θα πει ότι έπαιζε μουσική για τους θαυμαστές στην χώρα, και ακόμα έδωσε έμφαση στο ότι συναυλίες έγιναν μπροστά σε ομογενοποιημένο κοινό.
Live Aid και επακόλουθα χρόνια: 1985 – 1990 [Επεξεργασία]
Στις 12 Ιανουαρίου του 1985, οι Queen ήταν το πρώτο όνομα στο πρώτο φεστιβάλ Rock in Rio, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Και τις δύο βραδιές που έπαιξαν, παρέστησαν πάνω από 300.000 άτομα. Μια επιλογή των καλύτερων στιγμών της βραδιάς εμφανίστηκε τον Μάιο στο VHS και με τίτλο Queen Live in Rio.
Στο Live Aid, που έγινε στο Wembley στις 13 Ιουλίου του 1985, οι Queen θα παίξουν κάποιες από τις καλύτερες επιτυχίες τους, και η εμφάνισή τους θα θεωρηθεί η καλύτερη τους μέχρι σήμερα.Το συγκρότημα, αναζωογονημένο από την ανταπόκριση στο Live Aid και με τις πωλήσεις δίσκων τους σε άνοδο, θα τελειώσουν το 1985 με την κυκλοφορία του One Vision, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Iron Eagle. Ακόμα, κυκλοφόρησαν περιορισμένα αντίτυπα μιας συλλογής με όλα τα album των Queen μέχρι τότε, με όνομα The Complete Works. Η συλλογή περιείχε προηγουμένως ακυκλοφόρητο υλικό, με πιο αξιοσημείωτο το single των Queen που δεν υπήρχε μέσα σε album τους, το Thank God it’s Christmas.
Στις αρχές του 1986, οι Queen θα ηχογραφήσουν το A Kind of Magic, το οποίο περιείχε διασκευές τραγουδιών που εμφανήστηκαν στην ταινία Highlander. Το album έγινε μεγάλη επιτυχία, με τραγούδια όπως το «A Kind of Magic», το οποίο έφτασε στην κορυφή των chart. Ακόμα μπήκαν στα chart τα τραγούδια «Friends Will Be Friends», «Who Wants to Live Forever» και το «Princes of the Universe».
Αργότερα τον ίδιο χρόνο, οι Queen έφυγαν για την περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του A Kind of Magic, η οποία θα ξεπουλήσει, και για την οποία θα προσληφθεί και πάλι ο Σπάικ Έντνεϊ (Spike Edney), κάτι που τον έκανε να θεωρείτε το ανεπίσημο πέμπτο μέλος του συγκροτήματος.Η στάση του Magic Tour στο Wembley Stadium του Λονδίνου είχε ως αποτέλεσμα το Queen Live at Wembley Stadium, ένα album με την εμφάνιση τους εκεί. Δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το Wembley για τρεις βραδιές, αλλά έπαιξαν στο Knebworth Park. Η συναυλία ξεπούλησε μέσα σε δύο ώρες, και πάνω από 120.000 οπαδοί συγκεντρώθηκαν στο πάρκο, για την συναυλία που θα ήταν η τελευταία των Queen με τον Μέρκιουρι. Περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άτομα είδαν ζωντανά τους Queen στην περιοδεία τους, με πάνω από 400.000 μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι που έγινε ρεκόρ για την εποχή εκείνη.
Μετά από αρκετές προσωπικές δουλειές από τα μέλη του συγκροτήματος το 1988 (συμπεριλαμβανομένου της συνεργασίας του Μέρκιουρι με την Μοντσεράτ Καβαγιέ στο Barcelona), το συγκρότημα κυκλοφόρησε το The Miracle το 1989. Το album ακολούθησε την μουσική του A Kind of Magic, με ήχο ποπ-ροκ, και κάποια πιο βαριά κομμάτια. Περιείχε τις επιτυχίες στην Ευρώπη «I Want It All», «Breakthru», «The Invisible Man», «Scandal», και «The Miracle».
Το The Miracle διέφερε στην γραφή από τα υπόλοιπα album των Queen, στο ότι αυτή έγινε διασυλλογικά από το συγκρότημα, σε αντίθεση με τα προηγούμενα, όπου κάθε τραγούδι αποδιδόταν σε ένα μέλλος, με τα υπόλοιπα να προσθέτουν πολύ λίγο.
Ο θάνατος του Μέρκιουρι και μετά: 1991-2003 [Επεξεργασία]
Το 1988 οι οπαδοί του συγκροτήματος παρατήρησαν ότι η εμφάνιση του Μέρκιουρι είχε αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο ισχνή, και απλώθηκαν οι φήμες ότι υπέφερε από AIDS. Ο Μέρκιουρι τις αρνήθηκε, λέγοντας ότι ήταν απλώς «εξαντλημένος» και πολύ απασχολημένος για να δώσει συνεντεύξεις. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα θα συνεχίσει να ηχογραφεί album, πρώτα με το The Miracle το 1989 και το Innuendo το 1991. Στα τελευταία δύο album που ηχογραφήθηκαν με τον Μέρκιουρι εν ζωή, το συγκρότημα απέδωσε την δημιουργία όλων των τραγουδιών στους Queen, και όχι σε συγκεκριμένα μέλη, ώστε να αποφευχθούν διαφορές και διαμάχες μέσα στο συγκρότημα. Το 1990 ο Μέρκιουρι θα εμφανιστεί δημόσια για τελευταία φορά, όταν με τους Queen θα παραλάβει ένα Brit Award για ιδιαίτερη συνεισφορά στην Βρετανική μουσική. Παρά την επιδεινωμένη υγεία του, ο Μέρκιουρι συνέχισε να συνεισφέρει, με συγκρότημα να κυκλοφορεί το Innuendo στις αρχές του 1991. Το single με το ίδιο όνμα θα φτάσει στο νούμερο ένα στη Βρετανία, και με ακόμα τρία τραγούδια να μπαίνουν στα chart – το «I’m Going Slowly Mad», το «Headlong» και το «The Show Must Go On». Ακολούθησε η κυκλοφορία της δεύτερης συλλογής τραγουδιών, το Greatest Hits II τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1991, σε μια ανακοίνωση που έγινε από την επιθανάτιο κλίνη του Μέρκιουρι, ο ίδιος θα επιβεβαιώσει ότι έπασχε από AIDS. Μέσα στις επόμενες 24 ώρες ο ίδιος θα καταλήξει από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS. Η κηδεία του έγινε σε κλειστό κύκλο, σύμφωνα με τα Ζωροαστρικά πιστεύω της οικογένειάς του. Το «Bohemian Rhapsody» κυκλοφόρησε σε single λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Μέρκιουρι, μαζί με το «These Are the Days of Our Lives». Το single έγινε για δεύτερη φορά νούμερο ένα στην Μεγάλη Βρετανία, κρατώντας αυτή τη θέση για πέντε εβδομάδες την περίοδο των Χριστουγέννων, κάτι που το έκανε το μόνο single στην Μεγάλη Βρετανία που έγινε το νούμερο ένα τα Χριστούγεννα στην ίδια μορφή δύο φορές. Τα έσοδα, περίπου 1.000.000£, δόθηκαν στο Terrence Higgins Trust.
Η απήχηση των Queen στις ΗΠΑ τονώθηκε όταν το «Bohemian Rhapsody» εμφανίστηκε το 1992 στην κωμωδία Wayne’s World. Αυτό βοήθησε το τραγούδι να φτάσει το νούμερο δύο στα Αμερικάνικα chart για πέντε εβδομάδες το 1992. Αποσπάσματα από την ταινία για ένα καινούριο βίντεο-κλιπ του «Bohemian Rhapsody», με το οποίο το συγκρότημα και η διοίκηση ενθουσιάστηκαν.
Στις 20 Απριλίου του 1992, έγινε η συναυλία The Freddie Mercury Tribute Concert στο Wembley Stadium μπροστά σε 72.000 άτομα. Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι ''Def Leppard, οι Guns n’ Roses, o Έλτον Τζον (Elton John), o Ντέιβιν Μπάουι (David Bowie), η Άννι Λέννοξ (Annie Lennox) και οι Metallica τραγούδησαν πολλά από τα τραγούδια του συγκροτήματος με τα εναπομείναντα μέλη. Η συναυλία έχει καταγραφεί στο Βιβλίο Γκίνες ως η «Μεγαλύτερη ροκ συναυλία με φιλανθρωπικό σκοπό», αφού μεταδόθηκε σε πάνω από 1.2 δις ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, as it was televised to over 1.2 billion viewers worldwide, και συγκέντρωσε πάνω από 20.000.000£ για την αντιμετώπιση του AIDS.
Το τελευταίο album των Queen με τον Μέρκιουρι, το Made in Heaven, κυκλοφόρησε το 1995, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του. Δημιουργήθηκε από τις τελευταίες ηχογραφήσεις του Μέρκιουρι το 1991, μαζί με άλλες από προηγούμενα album. Εκτός αυτών, συμπεριλήφθηκαν και διασκευές του Μέι, του Τέιλορ και του Μέρκιουρι από προσωπικές δουλειές τους. Το album θα γίνει νούμερο ένα αμέσως μετά την κυκλοφορία του στην Βρετανία, όπου και θα γίνει διπλά πλατινένιο.[66]
Το 1997, οι Queen θα ηχογραφήσουν το «No-One but You (Only the Good Die Young)», ως επιπλέον κομμάτι στη συλλογή Queen Rocks, που θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Θα γίνει single, και θα φτάσει το 13 στα Βρετανικά chart.[67] Το 1998 οι Queen θα τραγουδήσουν με τον Elton John το «The Show Must Go On», στην τελευταία συναυλία του Τζον Ντίκον, ο οποίος και θα αποσυρθεί από την μουσική.
Ο Μπράιαν Μέι και ο Ρότζερ Τέιλορ θα εμφανιστούν επι σκηνής μαζί σε αρκετές απονομές βραβείων και συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό. Σε αυτήν την περίοδο θα εμφανίζονται ως «Queen +», ακολουθούμενο από το όνομα του τραγουδιστή με τον οποίο έπαιζαν.
Το 1999, κυκλοφόρησε το Greatest Hits III. Περιείχε, μεταξύ άλλων μια ραπ έκδοση του «Another One Bites the Dust», ως «Queen + Wyclef Jean», μια ζωντανή έκδοση του «Somebody to Love» με τον George Michael και μια του «The Show Must Go On» με τον Elton John Μέχρι τότε, οι τεράστιες πωλήσεις δίσκων των Queen τους είχαν κάνει το δεύτερο αγγλικό συγκρότημα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις μετά τους The Beatles.
Queen + Paul Rodgers: 2004 – 2009
Queen + Paul Rodgers (2005)
Προς το τέλος του 2004, ο Μέι και ο Τέιλορ ανακοίνωσαν ότι θα επέστρεφαν στις περιοδείες εντός του 2005, με τον Πολ Ροντζερς (Paul Rodgers – ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Free και Bad Company). Στην ιστοσελίδα του Μπράιαν Μέι γράφτηκε επίσης ότι ο Πολ Ροτζερς θα έπαιζε με το συγκρότημα χωρίς να αντικαταστήσει τον Μέρκιουρι, και η συνεργασία θα είχε το όνομα Queen + Paul Rodgers. Ο Τζον Ντίκον, που είχε αποσυρθεί, δεν θα συμμετείχε.
Η παγκόσμια περιοδεία των Queen + Paul Rodgers θα γίνει ανάμεσα στο 2005 και 2006, αρχίζοντας στην Ευρώπη, μετά στην Ιαπωνία και τέλος στις ΗΠΑ. Ο Μπράιαν Μέι θα ανακοινώσει στις 15 Αυγούστου του 2006 μέσο της ηλεκτρονικής σελίδας του ότι οι Queen + Paul Rodgers θα ηχογραφούσαν το πρώτο τους album αρχίζοντας τον ακόλουθο Οκτώβριο, σε μια «μυστική τοποθεσία».Το The Cosmos Rocks κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2008 και στις ΗΠΑ 28 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Ακολούθησε μια ευρωπαϊκή περιοδεία, αρχίζοντας μπροστά σε 350.000 Ουκρανούς οπαδούς, που συγκεντρώθηκαν στο Kharkiv’s Freedom Square. Η συναυλία στην Ουκρανία κυκλοφόρησε αργότερα σε DVD.
Καλλιτεχνία
Μουσικό στυλ
Το συγκρότημα επηρεάστηκε από πολλά άλλα Βρετανικά συγκροτήματα της εποχής όπως τους Pink Floyd, τους The Beatles, τους The Rolling Stones, τους The Who και τους Led Zeppelin. Οι Queen δημιούργησαν μουσική που επηρεάστηκε από πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, όπως η progressive rock, η hard rock, η glam rock, η heavy metal, η pop rock, η dance, η blues-rock και η psychedelic rock.Επίσης έγραψαν τραγούδια που παραδοσιακά δεν σχετίζονται με την ροκ, όπως η ragtime, η opera, η gospel, η vaudeville και η folk.
Οι μουσική και ηχητικοί πειραματισμοί διαφαίνονται ιδιαίτερα στα τραγούδια των Queen. Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της μουσικής των Queen είναι η φωνητική αρμονία που δημιουργήθηκε από συνδυασμούς των φωνών του Μέι, του Μέρκιουρι και του Τέιλορ, κάτι που γίνεται ιδιαίτερα στα album A Night at the Opera και A Day at the Races. Οι Queen ήταν ακόμη γνωστοί για το ότι επανηχογραφούσαν τις φωνές τους για να δημιουργήσουν τον ήχο χορωδίας. Για παράδειγμα, ο Μπράιαν Μέι είπε ότι για το τραγούδι «Bohemian Rhapsody», χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 180 φωνητικές ηχογραφήσεις των μελών του συγκροτήματος. Πολλά από τα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν με στόχο την συμμετοχή του κοινού, όπως το «We Will Rock You» και το «We Are the Champions».
Επιρροή
Η ιδιαίτερη συνεισφορά των Queen στην μουσική, και ιδιαίτερα στην hard rock[80] και την heavy metal, είναι κοινώς αναγνωρισμένη. Ως εκ τούτου, πολλά άλλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες έχουν επηρεαστεί από το συγκρότημα. Όπως και η μουσική των Queen, αυτοί προέρχονται από πολλές γενιές, χώρες και είδη μουσικής.
Μερικοί από τους μουσικούς που έχουν αναφέρει τους Queen ως επιρροή είναι οι: Anthrax, Ben Folds Five, Nirvana, Def Leppard, Extreme, Foo Fighters, Green Day, Guns N' Roses, Helloween, Iron Maiden, Kansas, Keane, Lady Gaga, Manic Street Preachers, Metallica, Mika, Muse, My Chemical Romance, Radiohead, Trent Reznor. Styx,The Killers και The Smashing Pumpkins.
Οι Queen έχουν αναφερθεί ως η κύρια επιρροή της «νεοκλασικής metal» από τον Σουηδό κιθαρίστα Yngwie Malmsteen. Οι Metallica ηχογράφησαν μια διασκευή του «Stone Cold Crazy»(από το album των Queen Sheer Heart Attack) για το album Rubaiyat – Electra’s 40th Anniversary το 1990, και κέρδισαν το πρώτο τους Grammy για την Καλύτερη Metal Εκτέλεση το 1991. Στις αρχές των 70s, οι Queen ήταν εκείνοι που έδωσαν ώθηση στην εξέλιξη της heavy metal, απωθώντας πολλά από τα blues στοιχεία που είχε μέχρι τότε. Ακολούθησε η αναγέννηση της Βρετανικής heavy Metal (New Wave of British Heavy Metal), που είχε την ίδια σκεπτική με την punk rock και έδινε έμφαση στην ταχύτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου